Staat niet op de kaart
Gisterochtend sinds lange tijd weer eens extra vroeg op om te genieten van van alles. Het beloofde een prachtige dag te worden, dus…..
De plek waar ik heen wilde gaan, had ik vorig jaar al eens een keer bezocht en staat niet op de kaart, althans niet op de kaart van mijn autonavigatie en niet op de kaart in het pas uitgegeven boek “de mooiste fotolocaties Zuid-Nederland”. Ik moet altijd effe inkomen die eerste ochtenden, dus het ging allemaal al niet vanzelf en toen ik ook nog eens een paar straten te laat afsloeg, helaas ….. te laat! Te laat want de zon was al aan het opkomen en het mooiste licht is net voor en net na zonsopkomst. Bovendien duurt het altijd even voordat ik een mooi plekje heb gevonden, mijn statief op heb gezet, filtertje erop heb gedraaid en de camera instellingen juist heb staan, zeker rond de klok van 6:00 uur in de ochtend. Teleurgesteld?! Mwah, een beetje. Want ondanks het missen van het moment suprême heb ik kunnen genieten van alle rust na een drukke werkweek tijdens een heerlijk wandelingetje door het gebied. Ik kan er niet wakker van liggen van het missen van zo’n moment. Wat ik wel vervelend vind is als ik een ritje maak van twee uur en totaal inspiratieloos naar bloemetjes sta te turen. Misschien komt het omdat ik die bloemetjes al veel te vaak voorbij heb zien komen op sociale media. Maar ach, ook nu genoten van het heerlijke weer, het buiten zijn, 6 bio bitterballen die ik moest delen met mijn zoon en een Radlertje 0.0% want ik moest nog 2 uur terug rijden. De soms teleurstellingen en het dan maar genieten van de natuur zonder camera horen erbij. Dit geldt ook voor de moeite die je moet doen om een mooi plekje of soort te ontdekken. Des te leuker is het als het je lukt. Bovendien noemen we onszelf niet voor niets natuurfotografen en zijn wij naast (hobby)fotografen bovenal natuurliefhebbers, toch?!
Met gemengde gevoelens heb ik afgelopen vrijdag het prachtige boek “de mooiste fotolocaties Zuid-Nederland” ….. en een stukje België mogen ontvangen waarin alle info van de mooiste plekjes en beestjes in o.a. ons mooie Brabant staan beschreven. Tot in detail. Ik was nieuwsgierig of ook “mijn” gebiedjes dicht bij huis er in stonden. En ja hoor, alle gebiedjes die ik met regelmaat bezoek in mijn nabije omgeving staan er prachtig in omschreven inclusief mooie voorbeeldfoto’s. (maar liefst 8 inclusief het deels in België liggende Kalmthoutse Heide) Ook die waar ik ’s ochtends in alle rust bij kom van een drukke werkweek en waar ik even geniet van het gevoel de natuur helemaal voor mij alleen te hebben. Ben ik dan zo’n Remi of asociaal tiepje? Nee joh, gewoon even de dagelijkse hectiek achter mij laten, héérlijk. Echt, ik laat ook graag een mede-natuurliefhebber of fotograaf de mooie plekjes in mijn omgeving zien en die plekjes zijn bij de meeste fotografen, zeker hier uit de buurt, echt al wel bekend, maar nu? Ik verwacht echt niet dat hele busladingen deze plekjes gaan bezoeken en het is een prachtig boek, maar alles is wel heel erg voorgekauwd en het zal er ongetwijfeld drukker worden. Van coördinaten waar je het beste kan parkeren (best handig om eens op tijd te willen komen) tot op welk heuveltje je moet staan om een mooie compositie te krijgen inclusief mist, zonsopkomst, regen, sneeuw, mooie beestjes, etc. Wat is er mis met een beetje moeite doen om iets te vinden of zijn we ineens allemaal lui geworden? En wat is er mis met het verrassingselement? En wat doen die fotografen, die dus toch al voor het gemak gaan, met onze natuur? Zijn het net als ik echte natuurliefhebbers of komen ze alleen voor het perfecte plaatje? De tijd zal het leren. Ik weet wel dat als die hectische wild”oost” taferelen van de Posbank zich nu verplaatsen naar het zuiden …… ik lekker eens de Posbank ga bezoeken. 😉
Verder geen foto’s bij deze blog: gevalletje van inspiratieloos …..
