Stout geweest

 

Nog nooit een snoepje gejat bij de Jamin, nog nooit gespijbeld, nog nooit stiekem een sigaretje gerookt of een slokje genomen van pa’s bier en dan op een ogenschijnlijk rustige ochtend ……..…….. “willen jullie even bij mij komen?”

Alsof ik bij Sinterklaas moest komen en hij geen goed verhaal over mij in zijn boek had. De boswachter vervolgde zijn vraag met zijn preek: dit is een prachtig bos om te fotograferen en dat willen we graag zo houden, daarom hebben we een aantal regeltjes opgesteld, waaronder gelieve op de paden te blijven. Dit staat aan de ingang van ieder pad aangegeven. Klopt, juist, amen, u hep gelijk en o.a. ik ben fout, zal ik niet meer doen, in ieder geval voor vandaag niet, dusssss.

Vervolgens dacht ik, wacht eens even?! Liep ik net niet te foeteren op dat bos, want het was één grote rotzooi. Helemaal om er een fatsoenlijk mooie foto van te maken. Dit bos is fotografisch gezien altijd al een uitdaging, maar nu helemaal. Dit is niet door de mens (of in ieder geval niet door de bostoerist) gedaan, maar door de natuur zelf of door “bosbeheer”. Tevens moest ik, op het moment dat de BosSint ons bij zich riep, uit een soort van loopgraven klimmen (ben niet zo groot) welke gegraven waren door de wilde zwijnen. Het hele bos is door die beesten omgeploegd. Nog een gedachte van mij: hoe zou deze BosSint nou reageren op een kind die tussen de blaadjes aan het spelen is en een geweldig boom heeft gevonden om in te klimmen en dit uiteraard ook doet?! Ik bedoel, de meeste boswachters die ik ken, juichen het echte kind zijn en spelen in de bossen juist toe. Zo’n boswachter heeft dit in zijn/haar jongere jaren ook vast gedaan en daar is misschien wel de passie voor het vak ontstaan. Of wacht, dit hoort natuurlijk bij de wervingsactie van staatbosbeheer! Als je boswachter wordt mag je wel in het bos spelen! Ondertussen keken de ogen van de BosSint mij nog steeds héél indringend aan en het lag op het puntje van mijn tong om een grappige opmerking te plaatsen, maar hij was aardig en niet iedereen waardeert mijn grappen, dus mondje dicht wat resulteerde in alleen een waarschuwing en gelukkig geen proces verbaal.

We zijn de rest van de ochtend uiteraard netjes op de paden gebleven, tenminste voor zover deze zichtbaar waren, want tja ….. herfst hè. Misschien kan de boswachter deze voortaan ook schoonvegen voor ons. Toen kwam het volgende dilemma: ik moest nodig en er is helaas geen toilet in het bos.

Afdeling 2 Bodem-, weg- en milieuverontreiniging

Artikel 4:8 Natuurlijke behoefte doen

Het is verboden binnen de bebouwde kom op een openbare plaats zijn natuurlijke behoefte te doen buiten daarvoor bestemde plaatsen.

We zijn in mijn geval buiten de bebouwde kom. Dus het mag. Maarre, ik ga het de andere bostoeristen echt niet aandoen om mijn achterwerk, die iets afsteekt tegen de rest van mijn kleding, tentoon te stellen op een bospad. Dus wat dan?! En ja hoor, daar kwam mijn oplossing letterlijk aanwandelen: een camopakje! Dan ben ik in ieder geval onzichtbaar voor de BosSint en de rest van de bostoeristen. Die staat dus bovenaan mijn verlanglijstje.

P.S.: blijf dus op paden, hou je kind bij je, maar bovenal……. ga géén gebieden in tijdens het broedseizoen, pluk géén paddo’s in hoeveelheden waarmee je een restaurant draaiende kan houden, hou je hond aan de lijn waar dit moet (echt alle honden hebben een soort jachtinstinct. Ja, zelfs die je héél lief aankijken of precies in je fietsmand passen) en gooi je rommel weg in de daarvoor bestemde prullenbakken of neem dit mee naar huis. In geval je net zo’n braaf meisje als mij bent: ruim wat rommel van een ander op indien mogelijk!